Katten houden van vlees. En daar hebben ze goede redenen voor.
In vlees zitten proteïnes en aminozuren en die zijn levensnoodzakelijk voor de kat. Zelfs dieetvoer met minder proteïnes bevat essentiële aminozuren, waaruit uremische toxines kunnen ontstaan.
Dat is voor de kat geen probleem, zolang de nieren hun ontgiftingsfunctie voldoende vervullen en continu genoeg uremische toxines uitscheiden. De kat komt wel in de problemen als de uremische toxines (zoals indoxylsulfaat en para-kresylsulfaat) zich ophopen in het bloed.
Van die twee uremische toxines is bekend dat ze de nieren en andere organen direct kunnen beschadigen, waardoor ze minder goed gaan presteren.
Katten kunnen niet zonder vlees, in tegenstelling tot honden. Vlees is voor hen de belangrijkste energiebron.
De proteïne die in vlees zit, wordt bij de spijsvertering afgebroken tot zijn kleinste deeltjes, de aminozuren. Darmbacteriën, die deel uitmaken van de natuurlijke darmflora (= intestinaal microbioom), breken de aminozuren af; wat overblijft, zijn bouwstoffen van uremische toxines. Die bouwstoffen worden geresorbeerd en komen via de lever in de nieren terecht. Uremische toxines zijn giftige afbraakproducten van de proteïnestofwisseling; het kattenlijf kan ze niet nuttig gebruiken, en ze moeten dus via de nieren worden uitgescheiden.
Bij gezonde katten is dat geen probleem, omdat de nieren aldoor uremische toxines uitscheiden. Als de nieren echter minder goed gaan werken, bijv. bij oudere katten, dan blijven uremische toxines in het kattenlijf zitten. Vooral indoxylsulfaat hoopt zich op.
Dan worden de schadelijke effecten merkbaar.
Het meest relevante uremische toxine is indoxylsulfaat. Het ontstaat door microbiële afbraak van tryptofaan. Tryptofaan is een aminozuur dat vooral in vlees voorkomt. De nieren filteren indoxylsulfaat uit in de urine, zodat het met de urine uit het kattenlijf wordt verwijderd.
Bij de ouder wordende kat werken de nieren niet meer optimaal. De verouderende nieren slagen er almaar minder in de dagelijks geproduceerde uremische toxines uit te scheiden. Als gevolg daarvan hoopt indoxylsulfaat zich op in het bloed, wat een negatief effect kan hebben op de gezondheid van de nieren: van indoxylsulfaat is bekend het kan leiden tot directe schade aan nieren en andere organen.
Indoxylsulfaat is een onderdeel van de zogenaamde darm-nieren-as.
De darm-nieren-as toont de verbinding tussen enerzijds uremische toxines, die op natuurlijke manier ontstaan in de darmen (bacteriën produceren die toxines als ze proteïne verteren), en anderzijds hun negatieve effecten voor de gezondheid van de nieren.
Als de kat minder proteïnes eet, leidt dat tot een minder uremische toxines. Maar de kat heeft nu net veel proteïnes nodig in zijn voer. Indoxylsulfaat ontstaat uit essentiële aminozuren, maar die moeten in het kattenvoer zitten.
Vandaar onze innovatieve stap, de orale dialyse, waarbij we grote hoeveelheden bouwstof van indoxylsulfaat (= indol) opvangen in de darmen, op de plaats waar het normaal ontstaat, waarna indol samen met de uitwerpselen wordt uitgescheiden.
Daarvoor is Porus® One ontwikkeld: Porus® One doorbreekt de darm-nieren-as: reeds in de darmen verhindert ons product dat indol wordt omgezet in indoxylsulfaat. Dus op de plaats zelf waar indol ontstaat, vangt Porus® One het op. Daarna scheidt de kat het indol zonder schade met de uitwerpselen uit, er kan geen indoxylsulfaat meer worden opgebouwd. De nieren worden dus niet meer belast met het uitscheiden van indoxylsulfaat, en die stof heeft geen schadelijke impact meer.
Porus® One – Laat uremische toxines de kat niet klein krijgen
Copyright 2023 Porus GmbH | Alle Rechte vorbehalten | Impressum | Datenschutzerklärung | Folgen Sie uns auf Facebook | Instagram | Pinterest
